الگوی پراکنش مکانی گونه‌های درختی در جنگل‌های حاشیة رودخانه (مطالعة موردی: پناهگاه حیات وحش کرخه)

شناخت الگوی مکانی درختان جنگلی در طرّاحی الگوی مدیریتی مناسب برای حفاظت و احیای توده‌های جنگلی نقش مؤثّری دارد. این پژوهش، با هدف تجزیه و تحلیل الگوی پراکنش درختان در پناهگاه حیات وحش کرخه (بخشی از جنگل‌های حاشیة رودخانة کرخه)، بررسی میزان تغییرپذیری و الگوی تغییرات آنها نسبت به فاصله از رودخانه، انجام گرفت. تعداد پایه‌های درختان پده، گز و درختچة سریم در 117 قطعه نمونه، روی ترانسکت‌هایی موازی با فاصلة 500 متر از یکدیگر و عمود بر رودخانه شمارش شدند. سپس با استفاده از روش‌های زمین‌آماری الگوی پراکنش آنها مورد تحلیل قرار گرفت. واریوگرام تعداد گونه‌های پده و سریم با مدل کروی، گز و کلّ گونه‌ها با مدل نمایی مطابقت داشته و وجود همبستگی مکانی را نشان دادند. دامنة تأثیر واریوگرام گز 186 متر، پده 362 متر، سریم 749 متر و تعداد کلّ گونه‌ها 208 متر است. نقشه‌های کریجینگ نیز نشان دادند که گونه‌های موجود دارای همبستگی مکانی هستند. بیشترین پراکنش گونه‌ها نزدیک رودخانه بوده و با دورشدن از رودخانه، تعداد هر سه گونه کاهش می‌یابد. این موضوع، اهمّیّت مدیریت و حفاظت جنگل‌های حاشیة رودخانه و جلوگیری از تخریب و کاهش مرز پوشش جنگلی را تأیید می‌نماید.